ذن مدیتیشن

خسرو دهدشت حیدری، راهب ذن ایرانی که نام منصبی وی «دوتتسو ذنجی» است، از معدود ایرانی‌هایی‌‌ست که مکتب ذن بودیسم را در فرقه‌ی «رینزایی»و در معبد سوگن‌جی در اُکایاما ژاپن (وابسته به معبد بزرگ میوشین‌جی) و تحت نظر استاد مشهور ذن، «هارادا شودو روشی» فرا گرفت و در سال 1985، موفق به دریافت درجه‌ی استادی ذن از این معبد گردید.
وی در سال 1978 فارغ‌التحصیل رشته‌ی فلسفه از دانشگاه «عثمانیا» هند می‌باشد.

وی در سال 1974، به‌ جمعِ شاگردان «باگوان راجنیش اُشو» پیوست و آموزه‌های معروف «کندالینی»، «مدیتیشنِ دینامیک» و «راز گل سرخ» را به‌طور مستقیم، از شخص اُشو فرا گرفت و به عضویت «مجمع سانیاسی» در آشرام اُشو واقع در «کورگوآن پارک» شهر پونا هند درآمد.

او در سال 1985 توسط موسسه‌ی مطالعات ذنِ دانشگاه «هاناذونو» به کیوتوی ژاپن دعوت شد و مکتب رینزایی ذن را در معبد سوگن‌جی، تحت نظر مستقیم و آموزه‌های سخت و دشوار استاد ذن، «هاراداشو روشی» فرا گرفت.

وی پس از چندی، رهسپار نپال شد و آموزه‌ی مراقبه‌ی تبتی را در معبد «سوایامبونات» شهر کاتماندو آموخت و جهت آموزش بیشتر، به تایلند و سری‌لانکا نیز سفر کرد. در آن‌جا با استادان مکتب تراوادا، در خلوت‌گزینی‌های طولانی شرکت کرد. او پس از تحمل رنج این سفرهای طولانی، بار دیگر به ژاپن بازگشت و آموزه‌های بیشتری را در معبد سوگن‌جی از استادان ذن، دریافت کرد و به درجه‌ی استادی ذن از معبد میوشین‌جی (معبد مادر) نائل آمد.

او در حال حاضر از محققین و استادان مجمعِ رینزایی‌ذن ژاپن است.